- вайрон
- [ويران]1. шикаста, табоҳ, аз кор баромада; хароб; муқоб. обод: роҳи вайрон, хонаи вайрон2. ниг. вайрона3. нодуруст, таҳрифшуда; ғалат, нуқсондор; забони вайрон забони носуфта ва олоишёфта; ҷумлаи вайрон ҷумлаи ғалат, ҷумлаи хилофи қоидаҳои забон сохташуда4. фосид, ганда; вайрон кардан (намудан) а) шикастан, хароб кардан, аз кор баровардан; аз байн бурдан, нест кардан; ғалтонидан (бино, иншоот, шаҳру деҳот ва ғ.); б) чизеро зоеъ кардан (дар тайёр кардани он), ғайри қобили истифода кардани чизе (аз ӯҳдаи сохтан, дӯхтан, истифода ё таъмири чизе набаромадан); в) маҷ. бекор (беэътибор) кардан, лағв кардан (ҳуҷҷатеро); г) маҷ. риоя накардан (мас., расму оини пешиниёнро ё қонуни ҷоеро); бар хилофи чизе кор кардан; вайрон будан тарзи бевоситаи вайрон кардан; вайрон шудани асаб асабонӣ шудан, худро боздошта натавонистан; вайрон шудани меъда қобилияти ҳозимаашро гум кардани меъда, номӯътадил кор кардани меъда; вайрон шудани хун фосид гаштани хун; вайрон будани ахлоқ бадахлоқ, бадкирдор, фосиқ; вайрон шудани муносибати байни ду кас рӯй додани дилхунукӣ (нохушӣ), канда шудани алоқа ва муносибати байни ду кас; вайрон шудани касе а) бероҳа шудани касе, аз роҳи дуруст баромадани касе; б) бадрафтор (бадахлоқ) шудани касе; интизомро вайрон кардан риоя накардан ба интизом, беинтизомӣ кардан; мувофиқи тартибу қоидаи муқарраршуда рафтор накардан; пинаки худро вайрон накардан парво накардан, эътибор надодан ба ҳодисае; савдоро вайрон кардан барҳам додани созише дар хусуси харидуфурӯхти чизе; сукут (хомӯшӣ)ро вайрон кардан хомӯширо халадор кардан, хомӯширо аз байн бурдан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.